Gece

sabretmek lazım böyle işlere
hemen olmaz ki...
bazen kafanı kapatırlar başka düşüncelere
bazen de fırlatıp atarlar bir köşeye...

kimisi kitaplık
kimisi de tam bunları yaşamalık...
ama ne yapmalı susuyorsa ?

küçükken yırtıp baştan yaptığım karton evimdeyim şimdi...
şimdi mutluluğa sığındım...
ama o da kabullenemedi...
sonra bir yenisini denedim..
kendimi yineledim
"sükut-u hayalllerle yaşamayı kabulleneyim" dedim..
bu sefer de bedenim dışladı ,kaldıramadı...

"amaaa-nnnnn" dedim "ama"lara
sonra "hiç"lerle kaldım baş başa
kabullenmek zor ise bu kadar şimdi
neden deniyoruz ki bir yenisini ?

nerelerden gelip de gördüm üstü kar olmuş kentlere giriş levhalarını
şu şehre şu kadar kalmıştı bir kere...
ne "u dönüşü" vardı ne de bir kavşak...
uykuda şimdi bütün bu yolları yapan yavşak !

"yağcılarda inecek var" dedi bir züppe
bense bir kere daha atladım yeni bir kadere
artık kasmıyorum kendimi bir yenisine
bir fazlasını yaşar oldum başka bir kentte
bu aralar çok seyahat eder olmuştum belkide...

acelesi yoktu bu işlerin...
kabullenmek zor ise bu kadar şimdi
neden deniyoruz ki bir yenisini ?