Adsız bir kız doğurdum , ya da ad koymak istemedim . Nedenini bilmiyorum...Bilmek zorunda da değilim gibi .. Bir kaç kelime satın almalıyım sadece . O kadar uzun süredir dokunmuyorum ki .. Ve o kadar uzun süredir çıkmıyorum ki bir kelamlık harf pazarlarına... Uzun süredir hal-hatır sormamama rağmen harfler beni görmekten bıkkın , ben onlardan yorgun...Şimdi böyle bir cümleyi oluşturabiliyorsa bu beyin , ne kadar içsiz bir halde tahmin edilmesi güç değil .. Zaten kimsenin güç harcamayacaığını bilmek de imkansız değil , neyse ... Doğurganlığımın eseri o küçük kıza gelince...Ne oldu ona bilmiyorum . Bir hikaye uydurmalıyım vapur sesleri ve yoğun sis eşliğinde...Ilık bir yaz gecesiyle başlıyıp , soğuk bir ayaz sabahıyla biten...Küçük bir mektup almalı en son , aşığının öldüğünü büyük bir fahişeliğin gücüyle bas bas bağıran büyük yazılarla ... O an anlamalı ki , yarattığı kadın sıkılmış yazmantan . Son bulmalı harfleri... Ya da , sadece bir an , insan içine karışmalı , kendiyle karman çorman olmalı , belki de kaybolmalı.. Kayıp bürolarında , polis telsizlerinde ,internet arama motorlarında , ya da sokak duvarlarında bulunmayan cinsinden hani... Şöyle , güzel bir 'yok' olmayı başarabilmeli ... Çünkü bu dünyada 'hiç' olmak , bas bas Var Olmak demekti ya ... Sahi , kim demişti bunu ? Yine içindeki o kocamış kadın mı ? ...
Kızım çok konuşur oldu .. İlaç vakti gelmiş olmalı ...
-Düzensizliğin hazzıyla...
.jpg)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder