Mantıksız kalp ilintilerimden susadı dilim . Yırtınmanın adil olduğu kanaatinde devam ederken hareket etmeye , görevini yerine getiriyordu sözcüklere .
Bi' hâyli aciz , kânaatli , mahçup ve de yürektâr ... Mahkum değil sitemlere de , gölgelere de.Fazla savurmadan , hatta incitmeden , anlatıverdiriyor kalptekileri...Ah , olmasa şu ilintileri ! ...
Geri bakmak mühim değil , akıp gidiyor hayat ... Hey , hat ! Avuç içi çizgilerini incelerken , halı desenlerine kaymalıydı gözlerimiz . Olması gerekenimiz . Ey ahalimiz !...
Yorulmaya yeltenmeyi kabul etmeyen anne - babalar gibi , yavrularının zirveye tırmanışlarını inceliyor ilintiler ... Yapma , desen de olmaz , gözüne kestirdiğini kestirmeden yaşatmaz ! Ya hâkim olunmalı zamana , ya da izin vermeli ölümcül yakarışlarına . Haydi , hep bir ağızla , vur-kır-parçala !
Bu bastığın toprak senin , benim , onların , herkesin (!) . O halde hangimizin ? Gir içine...İşte , asıl haysiyetin...
Hangimizin ?
Yorulma , sakın , utanma...Sevmek ; sonsuz değil , onsuz olmaktansa , hiç durma , koş uzağa ! ...
Bu vatan ... Kimin ?!
.jpg)